Gözlerin-ve SEN
Gecenin karanlığında parlayan bir yıldız misali
Sanki varlık ve yokluk arası Adını bile koyamadığım bir his Gözlerinin Karası Toprak Kan ve insan işte yaratılış gayesi Ve Var olmama sebeb olan Gözlerin Bakışlarından Etkilenmemek için Ölü olmak Lazım Musalladaki bedenim senden önceki halim ne var arada Beni dirilten gözlerin ! Ruhumu Bedenime veren sensin Bakışların olsunki üzerimde ellerim tiremesin bedenim çürümesin Bu Ruh bedende iken Bana Can veren Gözlerin Öldüğüm zaman gülüşünle yeniden can bulur Senin ellerinde doğup gözlerinde yaşar Seninle var olurum Senden öncesine yanar seni düşünür sensiz oluşuma kahrolurum Beni Yaşatan gözlerin sanki Mucizesidir Zuhurunun var oluşunun kainat Doğmak yaşamak ölmek arası insan ve üç beş damla kan Sanki ruhum ızdırap içinde ne sen varsın nede gözlerin benimle Bilmeden yaşadığım onca yıl görmediğim yerler kadar uzak bir ömür Ve yokluğunun bana açtığı derin bir yara gözlerin gibi renkli ama kara Yokluğunda kayboluşum canımdan can alışın ve gözlerinle can buluşum İşte Sen ve Gözlerin ve Ben Ruhum Bedenim yaşama hevesim... Hala bir umut var içimde beni hayata bağlayan varlığına adanan Gözlerinde gördüğüm umutdur, Yüreğimi dağlayan beni yaşatan Bana ümit olan gözlerinin yeşiline bir kara bulut indirdim Serap Tadında hayali böylece sinemde sindirdim Ve kendimi gözlerine hapsettim !!! Bütün benliğim silinip kayboluyorken dünyadan Yanlız O Yeşil Gözlerinin Nuru Beni Diriltse |