Alışamadım
Taşlamayı sevmem,dostluktur karım.
Taşların tozuna alışamadım Aşkı yudumlarım meşke dalarım Efkarın pozuna alışamadım Bir ceylan bakışlı en son nedenim Girdiğim her gönül kıblemdir benim Aşkın ocağında yanar bedenim Ateşin közüne alışamadım Bitmiyor Dünya’mda çileler gamlar Sarhoş etti aklı içtiğim demler Beş vakte az dedi bazı imamlar Gece namazına alışamadım Gönlümün bezinde böyledir duruş Siyasi düşüncem sevgide yarış En büyük ülkümdür Evrensel barış Kavganın tozuna alışamadım Baştan yıktı beni yokluk ayazı Çağırsam kim duyar sefil niyazı Sabır pişiriyor kaynanam kızı Bir de o kazana alışamadım Nasıl seviyorlar aklım ermiyor Gönlüm o müzikle sefa sürmüyor Batı ritmi bana ilham vermiyor Popuna cazına alışamadım Mızrabımı yar eyledim tellere Türkü yaktım güzellere,güllere Uyamadım bazı zor usullere Şu bozuk düzene alışamadım Her iki Mustafa sevgi ışığım Onlarla bezendi YAVUZ beşiğim Sarı saça-mavi göze aşığım Herkesin gözüne alışamadım Aşık Yavuz (Ramazan Yavuzarslan) |
Şiirinizi çok beğendim.
Devamını bekliyoruz.
Sevgi ve saygılarımla...