* Yıldızlar Küser *
Siz bakmayın dağların dumanlı olduğuna
aşkın sevincini koklar uzaklardan ve uçuk bir maviden süzülür yıldızlara bilmezlere açılan bir pencere, özgürlüğünü ölümsüzlüğünü çiziyor gökyüzüne. Seni andım, sen yokken, önce saçlarını okşadım gözlerini maviye boyadım, denizler kıskansın diye sonra seni gizledim yalnızlığıma dalından yeni açmış iki gül dikenler arasında her doğan günle aşkı işler yapraklarına. Hadi gel, ay doğmuş bulutuna, bir de seni ekledim martı kanatlarına, aşkların bölündüğü yerde yıldızlar küser, hangi kapıya varsan kilitlenir üstüne biz değil miydik, aynı yastığı paylaşan, şimdi, ne sen, ne de ben, yokuz artık bu şehirde. Nuri Dağdelen Özdere/İzmir 2/9/2003 |