Nasıl...
Bir ara aynaya denk geldi yüzüm.
Hatırladım: Ben bugün düşlerimi unuttum. Hırkamın düğmesi düşmüş, Buldum, dikiyordum ki Düşlerimi unuttum! Dışarı çıkıp biraz dolaşmak istedim. Dağ havası vardı Temiz, soğuk ve keskin… Düşlerimi unuttum… Yemek zamanı geçmişti Açlık hissetmiyordum Çayı tercih ettim, Düşlerimi unuttum… Pencereden sokağı izledim Çantamı düzenledim Bir iki kitapla eylendim. Bardağımı yıkayıp taze çay aldım Yazmak istedim Ki Düşlerimi… ezgi ç. 07.02.2010 |
Bir hal nasıl olurda bu denli usul ve derinden bir okşayış gibi konuşur şiire?
Bu bir usül olması ziyede yaradılış güzelliği belkide -ki kendinden.
Şiirinin kendince bir dili var sarıyor, dinleştiriyor duruluğu. İyi ki yazıyorsun sevgili sarı yapraklar!
Dileklerim kalemini taşıyan o ruh hep yazsın için.
Sevgiler ve saygılarımla.