Bu şiir, 2007 yılının Ekim ayında Yüzakı Dergisinde yayımlanmıştır.

«Âlemlere Rahmet» dedi Hak, sırr-ı ezelsin,
Aşkınla vücut buldu cihan, Sen’le yücelsin,
Lütfet şu gönül, aşkını tatsın da düzelsin;
Lutfunla günahkârı kapından uzak etme!

Dâim o güzel yüzde açar türlü çiçekler,
Etrâfını her an dolanır kutlu melekler,
Mücrim de şefâat dilenip affını bekler;
Lutfunla günahkârı kapından uzak etme!

Âşıklara önder ve de rehber yine Sen’sin,
Ham gönlü alıp göklere yıldızca serensin,
Yoksullara ikramda ziyâdeyle verensin;
Lutfunla günahkârı kapından uzak etme!

Hasretle öten bülbüle mâşuk yine Sen’sin
Bir lâhza tebessüm buyur, efgânı da dinsin,
Sen ümmete ikrâmı ve ihsânı sevensin,
Lutfunla günahkârı kapından uzak etme!

Hak’tan dileğim; hüsn ü cemâlin görebilmek,
Aşkınla seherlerde feyizler derebilmek,
Son demde varıp ravzana cânım verebilmek,
Lutfunla günahkârı kapından uzak etme!

Gökler kademinden öpebilmek için ağlar,
Mecnun Sana âşık yine sevdân ile çağlar,
Bir nebze uzak kaldı mı hasret canı dağlar;
Lutfunla günahkârı kapından uzak etme!

Vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün