…Sisli ve soğuk ve çaresiz ve yalnız ve yapayalnız gece…
Ve yıldızları perdeleyen kar bulutları…
Ve sessizlik, çıldırtırcasına,
Yalnız geceye has bir sessizlik,
Ve Delirtircesine…
Ve bir o kadar da masumca…

-Dünyanın neresine gidersen aynı…

Dalkavuk sokak lambaları …
Gecenin namus bekçisi,
Gecelerin sadık hizmetçisi…

Bir mısra boyu yol ararcasına,
Gece gezinmekte kılcallarımda…
Gözümü gece bürümüş öyle ki;
Bir yanım kesilse gece akacak...

Karadeniz’e, Ege’ye ve Marmara’ya
Nehirler gece taşıyor gibi,
Akmakla tükenmiyor, bitmiyor mendebur!
Sıkıp boğazını, alsam canını;
Neresinden uğraşsan tutulmaz gece…

Eskiden benden köşe-bucak kaçardı,
Şimdi gece ile ben hep iç içe…
Sonradan kör olmak... oldukça garip!

-Mahkum olmak sana (gece), çok acı,
Ve gerçek…
Anlatabilmek sana (ben), bir yol olmalı…

-Kim bilir,

Belki;

Bir buket yaparım, geceden sana,
Ellerimle özenip-bezenip, hem de rengarenk,
Koyu siyah, açık siyah ve uçuk siyah…
Bir de uçuk-kaçık bir not iliştiririm,
Gece kuryesi semtinize uğramaz fakat,
Şubeye gidip alırsın,
Belki….

Not::
-sana sevdanın yolları, bana geceler!

Muhittin Dağhan