Meddi cezir...
Arada gel gitler yaşarmış insan
Bir doğruyu bulduğu vakit yanlışını unuturmuş… Ummadığım bir hayaldin ilk başlarda Zehrin bedene yayılışı gibi yayıldı sevgin Doğruyu gösterir gibi gösterdin yanlışları Doğruyu öğretir gibi öğrettin yanlışlarını.. Sonra yine ummadığım bir anda Terk ettin… Meddi cezir gibi ansızın geldin ve gittin… Ahh… ben öleydim de tanımaz olaydım seni Ne bileydim terk edeceğini Meddi cezir olacağını ne bileydim Gitmek mi gerekti? Bu beklemediğim bir şeydi Ansızın gidişini haber vermek Cellat ın benim der gibi Ölümün elimden der gibi… Yalnız bu ölüm farklı diğerlerinden Ben yine ölmeye razıydım ellerinden … İsyanım yok Yarada na… İnsan acıları ile tecrübe kaydı edermiş Gidişinden beri tecrübelerim; Uzun uzuna düşüncelerim,cümlelerim Sevdiğin biri gidince bir yanı onunla kaybolur insanın Hep bir yanında eksiklik vardır Terk edilmiş köy misali yalnızlığa esir olur Kimseye söylemeyeceğin bir hüzün taşırsın yüreğinde Ömrünü geri kalan kısmını bilmeden; Önünü görmeden,yönünü bilmeden Karanlıkta el yordamı ile ilerler… Gittiğin günden beri mi? Gönül kandilim sönmüş Yüreğimi kapatmışım bir başka beşere… Şimdi mi? Zifiri gecede tek kalmışçasına … Son bir beddua; Sen yaşattın bana meddi cezir’i Rabbimde yaşatsın sana ebedi sevgiyi… Hergün; Buda geçer ya hu deyip,şu dakikalarda terk ediyorum seni… Damla DURSUN |
Tebrikler çok güzeldi.