İki ezan arası...
Uzaklaşıyordu benden gün be gün...
Her gün biraz daha sessizleşiyordu sohbetlerimiz... Kadınlar anlar... Bir veda öncesi suskunluktu bu... Seyrediyordum öylece gidişini sessizce... Ve... Gittin... Gittiğin günden bu yana sana biraz daha yakınlaşıyorum Bazen, yaşadığın ev oluyorum; Her yerinde ayrı bir sen var Bir kez daha seviyorum seni umarsızca hayalimde... Bazen, uzandığın yatak oluyorum; Gece dertlerine şahit oluyordum Kurduğun ufak mahkemelerde Herkesi yargılıyordun O mahkemelerde bir ben yoktum birde sen! Bazen, kafanı koyduğun yastık oluyordum; Gece rüyalarında dolaşıyordum Korkarak... Bazen, yorganın olup seni sarıyordum Gece rüyan olup korkutuyor, ara sıra sevindiriyordum Geçirdiğin bir gün oluyordum, ilginç karakterlerinle Bir bakmışım sevmediğin insan oluyorum Bana bakışını görüyordum. Her zaman sevdiğim o sert bakışlar, Ama bu sefer daha farklı bakıyor İnsan sevmediği insana ne kadarda korkutucu bakabiliyor... Giydiğin elbise olup seni sıkıca sarabiliyordum Taktığın künye oluyordum bileklerinde Birden sessizce bedenin girip kalbin oluyordum. Kalp atışların ben duruşların ben... Birden ruhun oluyordum... Bıraksam göçeceksin, kalsam duracaksın Aslında yaşadığımız her şey teferruat Asıl hakikat ise; Ruhun gibi bende terk edeceğim seni iki ezan arasında bir Elveda ile... |