Hani sen bir kış günü
Rüzgarla gelmiştin dünyamıza
Bir anda umut olmuştun,
Işık olmuştun kararan hayatımıza
Senle bahar gelmişti soğuk yuvamıza
Çiçekler açtı gönlümüzde
Kuruyan dallarımız meyve vermeye başladı adeta
Evimiz senle ısınıverdi
Yüzlerimiz gülmeye başladı, güller açtı
O asık suratlar terketti bizi
Yeniden doğmuş gibi olmuştuk

Artık sen vardın, daima sen
Senle ben biz olduk
Senle biz siz olmuştuk
Daima seni konuşuyor
Seni öpüyor, seni kokluyorduk
Seni duyuyorduk başka seslere kulaklarımızı kapamıştık
Senin ufacık çıkardığın bir sesi bile kaçırmıyorduk
Dünyada neler olsa umurumuzda değildi sanki

Biz acıkmıyorduk sen doymayınca
Biz susamıyorduk sen su içmeyince
Bizim uykular tatile çıkmıştı sanki
Artık bizim ilk düşüneceğimiz şeydin bebek

Adını umutmu koysaydık yoksa
Yada başka bir isimmi ekleseydik yanına
İsim bile çok önemli değildi
Senin cismin yetmişti bize
Rüzgarla gelen çocuk

Hayatımızın her anında sen vardın bebek
Kahvaltıyı senle yapıyor
Senle işe gidiyordum
Telefonda soracağım ilk sendin artık
Hanım yavrumuz nasıl diyordum
Benim için öpüver çok özledim diyordum
Fırsat buldukça telefonda

Planlarımızın içinde sen vardın ilk sırada
Alışveriş listesinin başında ilk senin ihtiyaçların
Önce sana alınacak şeyler alınıyordu marketten
Bizim ihtiyaçlar öneml değildi, alınmasada olabiliyordu
Rüzgarla gelen çocuk
Hayatımızı rüzgar gibi değiştirmiştin
Çok iyi hatırlıyorum sanki dün gibi