Gecenin Yokuşu
siz gülün üç yaprağıydınız
döküldünüz elime.. şehvet, aşk, hüzün.. anlamını yitirdi sizinle! kadavralar rengine döndü benzim benlikten uzaklaşarak ruhumla yarım-yamalak oldu, tam ne varsa anlamını yitirdi sizinle... hem suçluydunuz, hem güçlü sözüm yetmedi size dilin, bağı çözüldü.. gözün, feri.. zamana karşı bende herşey geri... kara saplı bıçağın kesmeyen yönüydünüz aslında! dağılan hüsranımdı, gecenin yokuşlarında.. ne vakit uzatsam ellerimi, taşladınız unutuşlarınızla... sizi -siz- yapan bir formulün yıkılışıydı, hatırlarsanız! sen=ben... |
çoğu zaman çiy damlaları düşer gözlere...
bazende bir buz dağı devrilir yüreklere...
adı her neyse!
kutluyorum yürekten bu ince anlatımınız için...
sevgilerim kucak dolusu...