Kalbin Hali
Bakır rengi boşluklardı kalbim
düzmece harflerin tel tel sırma sırma işlenmesiydi yorgunluğu hep geç kalmıştı doğru atışlarına hep ateşte yanmıştı köz köz... Kupkuruluğun içinde boğulmuşluktu kalbim sendeleyen, tökezleyen, darlanan ayrı ayrılığın bir yansıması suya gölgede meydan muharebeleri sana, senden bile güzel bakmaktı aynada... Kalbim, senin pencerende doğan güneşin benim penceremdeki kızıllığıydı... |