Kaldirim taslarina yazdim çocuklugumu,
Seni gördüm her sokakta seni yasadim.
Seni hissettim her köse basinda -
Sanki gittigin gibi birden karsima çikacaksin -
Adini aklima mih gibi çaktigim o çocuklugum -
adli sokakta.
Elimde tesbihim agzimda sigaram dilimde BABAM - türküsüyle volta atiyorum gecenin ikisinde,
Siirler yaziyor türküler söylüyorum sana,
Ah diyorum çocuklugum böyle hüsranla noktalanmamaliydi,
Iste insan doguyor yürüyor kosuyor ve -
Hayatin vadettigi gençligi yasamadan düsüyor.
Insan oglu ne garip bir tarafta aglayan diger -
yanda gülen,
Bir tarafta paranin verdigi cesaretle kükreyen - Diger yanda yoksullugun verdigi ezikligi hatirlayip -
sukuta siginan nice insanlar,
Hayat böyle acimasiz gaddar bi okadarda garip.
BABA bana varligi yoklugu sabri birde yigit olmayi -
Ögrettin.
Minnettarim sana bi okadarda hasret ve hayli muhtaç.
Ah ulan dünya gülmedimi gülmüyor.
Eyvallah her seyi tattik bize ne yapar zulüm -
Bizi yildiramaz haksizlik.
Bana hakkimi aramayi aglayanla aglayig -
Gülenle gülmeyi ögrettin BABA.
Hakkini ödeyemem senin-
Ben biraktigin yerdeyim ve her gece köse basinda -
Gelmeni beklemekteyim.
Beynimde anlamsiz düsünceler gözümde çocuklugum,
Sahi çocukluk hikaye sen vardin geçmisimde benim.
Adam gibi adam yigit mert heybetli hakliya boyun- egen, Haksiza kök söktüren BABAM.
Keske diyorum çiksan köse basindan kossam sana -
Gelsem ellerinden öpsem koca babam.

Yuvasini Yuvam Bildigim
Çehresini Ovam Bildigim
Görüsünü Davam Bildigim

ÜLKÜCÜ ADAM
CANIM BABAM.

Ozan KOMAN