YAN YAN ARTIK
Bir başıma yalnız akşamlarda aglıyorum
kandamlasada gözlerimden ben yine özlüyorum yitik kalmış bir bedende sensizlik nedense bedenim kan aglıyor yüregim ise yine sende nedense bilmiyorum ayrılık bu kadar acıysa ben ölmüyorum unutulmuş gözlerinde bir can arıyorum can hasret kalınmış akşamlarda sabahlara uyanmak özgürken özgürsüz olmak yada yok olmak ben salmışım duygularımı arka sokaklara geçmişde bir gölgem birde unutulmuş ben haydi bir daha seslen belki gelirim dünden kaybedilmiş ne varsa bu gün anlarsın kendini buldugun gün ceketimi astıgım gün duvar bile küstü bana korkarım dönmessin mülteci cana haydi sende git gitmek olmasaydı gelmek olmazdı bir sevdanın adını daha ayrılık koyarız ayrılanlarada sevdalı der yanarız üşüyor bedenim sende kalmış bir nedenim kar tabelerine yazdım verdim seni her bir damalada anlatamazlarki beni içim yansada aglamam gayrı görsen bir beni gülmeye başladım artık hatırlarmısın o günleri içten içten aglarken duy beni bu son anlatışım seni bir güneş doguşunda adını karanlık koydum seni sen gibilere yar seçtim karanlıklan gelen gölgem seni ğüneşlere gün yaptım artık unutulmaz diyarlarda yan yan artık |
Ozan KOMAN