Şiir bahçem
Özgün kelimelerle dolu şiir bahçemde
İpek kozalarına takılmış cümlelerim vardı Bir günlüktü ömrü kozasından çıkınca Güneşi görmek kardelen yazgısı Kelimelerim çığlık çığlığa boğulurdu Akamayan ırmağın yataklarında Eğimliydi duygularım İçime kaydıkça teğeli sökülürdü geçmişin Yalnızlığa dalardı batan güneş Güneşe uzak kelimelerim vardı Çıplaktım kelimelere damlattıkça Cümlelerse uzaklara savrulan rüzgâr Estikçe fırtınalar Şiire dönüşürdü içimdeki çocuk Ah birde beşiğimi sallayan bir el olsaydı Ne romanlar yazardım |
Yazan kaleme selam olsun.