KARA EYLÜL
Sanma rüzgâr her zaman arkadan eser durur
Herkesin hayatında vardır bir kara Eylül Eylül deprem gibidir olmadık anda vurur Umutsuzluğu bırak açsın gönlünde ki gül Bir tek sen değilsin ki sevginin batağında Kırılır tutunduğun dallar her atağında Sen kıvranıp dururken dağılmış yatağında Onlarla şarkı söyler gülün dalında bülbül Söndürmek mümkün değil gönüldeki yangını Hiçbir zaman kaybetme sen kendine saygını Gülün dikenlerinden yaşıyorsan kaygını Gülü maziye bırak açsın gönlünde sümbül Aşk öyle bir muamma seven sevilen şaşkın Dalları kırılsa da kökten veriyor fışkın Noktalı virgül koyma geleceğine aşkın Varsın kalsın geriye biraz duman biraz kül Aşka âşıksa yürek sevmeden duramıyor Gördüğü her rüyayı hayrına yoramıyor Dil yanmış ihanetten sevgiyi soramıyor Kaldır noktayı aşktan kalsın sadece virgül 29.01.2010/Samsun İbrahim COŞAR |
Saygılarımla . . . Kutlarım . . .