Acı ve Umut
Kaçıyorum geçmişin, karanlık yıllarından
Attım tüm köprüleri, bakmıyorum ardından Sıyırdım bedenimi, acıların koynundan Acılarımı gömdüm, umutlarım cebimde. Gece sinsi olsa da, güneş ardından doğar Bütün karanlıkları, bir damla ümit boğar Candan bir dua ile sonsuz rahmet yağar Acılarımı gömdüm, umutlarım cebimde. Küsmek çare değildir, tatmak varken hayatı Dök eteklerindeki o solmuş hatıratı Umuttur her doğan gün, yakın eder vuslatı Acılarımı gömdüm, umutlarım cebimde. Ne kadar uğraşsak da, gömülmüyor acılar Acılarla beslenir, harmanlanır umutlar Hayat denen sahnede, başrolde oyuncular Umutlar bittiğinde, sahne alır acılar. akyol |
bir hece şiiri tebrikler şairim...