Ankara
Ey Ankara!
Bak yine ben geldim. Bu sefer yüklü geldim sana Bu sefer yüküm çok ağır… Çantam hayal kırıklıklarıyla dolu Kafam ise karmakarışık düşüncelerle Kulaklarımda hala yalancı yarimin Yalan sevgi sözleri çınlamakta… Nasıl kandım ona? Nasıl? Yine yalnızlığımla baş başa kaldım… Ensemde ayrılğın soğuk nefesi . Ve çok üşüyorun Ankara! Hadi sar beni, Sar sessiz sokaklarınla. Tut boş caddelerinle ellerimden Tut ellerimden, tut vakit geçmeden. Konuş benimle Ankara Susma! Bari sen kaçma! Sen dinle Yüreğimin acılı ezgisini... İlk değil bu başıma gelen, Belki sonda değil Ama Konuşmalıyım işte, Anlatmalıyım derdimi, Her kaldırım taşına Gerçi sen bilirsin beni Az dinlemedin bu yüreği Kalbimin ayak izi var her sokağında Yalnızlığımın sesi yankılandı hep kale duvarlarında. İyi tanırsın beni. Bunu da atlatırım bilirsin. Bilirsin Ankara! Yorulurum ama yıkılmam… 26.01.2010 Ankara Tuğrul Dinçer |