BİRdir 3.
Sabahın en mahrem noktasında,
Hani şu güneşin üşüdüğü Ayın bavullarını topladığı Kısacası kimsenin Mutlu olmadığı.... Bir damla kan sızar yapraklarından Doyurmak için yarasaları. Kendini taşımaktan yorgun dallarında Çiçek açar aynalar. Ve 3’e ayrılır ruhlar: Yarasalar ve dalları taşlayanlar Ve her biri kendi içinde sonsuza... Sonsuz mutluluğa, sonsuz hüzne Sonsuz gözyaşına, sonsuz sevince Sonsuz kendisine, sonsuz başkasına. Ve zamanın mekandan damıtıldığı o anda Hani artık an’ların olmadığı o an; Bir, sonsuzları içine alır. Şimdi sen karşıma geçmiş Kırık yansımlarınla Sömürülmüş gözyaşlalrınla 3. yü soruyorsun! |
Sonsuz gözyaşına, sonsuz sevince
Sonsuz kendisine, sonsuz başkasına"
tartışılabilir.. ama şiir güzel..