Sevdaların Yokluğunda…
Köhne bir ev gibisin yüreğim
Yılların yorgunluğundasın Her dün hayal kırıklığı, Her giden bir boşluk bırakmış sende Çatırdıyor temellerin… Düşündükçe yolların sonunu İçini kanatıyorsun Varılmayacak bir serap gibi mutluluk Yaklaştıkça uzaklaşıyorsun Tüketmişsin azığını yollarda B/attıkça b/atıyorsun… Üşüdün mü yüreğim, Ölümbaz gidişler sızlattı mı içini ? Bilinmeyene yolculuktu belki Nereye varmak istediğini görmüyorsun Umut ne tarafa düşer, yol var mıdır Aşk’a ? Sadece soruyorsun… Gördüğün her ışık Bir girdaba sürüklüyor seni Karanlıkların kucağında Kıvranıyorsun… Kanadın mı yüreğim, Yoksa takvimler mi kanadı ? Varlığına alışamadığın Sevdaların yokluğunda, S/oluyor, s/olduruyorsun… Ah Yüreğim..! Sus pus oluyorsun, Yine kendini acıtıp, Kendini sorguluyorsun….! U.Deniz |