GEL !Islah olmaz kalbimin vefa bilmez yâreni Yüreğim aşkın ile kavrulur da susarım Ömrüm yaprak misali savrulur da susarım Yetiştir gözlerime gözlerinde hareni Yokluğun üzerime devrilir de susarım Ne yana baksam yüzün imgeni taşır bana Sinemde zapt edilmez ağrılarım sanadır Dilimde tespih olmuş çağrılarım sanadır Dere tepe demeden kendini aşır bana Yeri göğü inleten nâralarım sanadır Ben gel dedikçe sende edalı haller oldu Yeter çektiğim çile elinde naz kalmadı Cananı uzak canda bir damla haz kalmadı Adına ektiğim gül ha solacak ha soldu Mevsimler kışa döndü bahtıma yaz kalmadı Gel ahiret kapısı dünyama açılmadan Katledip gururunu ummadığım anda gel Veda edip hasrete vuslatı kuşan da gel Sabrımın düğmeleri yerlere saçılmadan Elini koy kalbine iyice düşün de gel Durma dola belime mutluluk kemendini Şu gönlümü ummanda başıboş sal eyleme Sükutta direnerek dilimi lâl eyleme Kaybedip benliğini gel bende bul kendini Esirgeyip sevgini aşımı yal eyleme....... 21 /01 /2010 Kocaeli |
Yeter çektiğim çile elinde naz kalmadı
Cananı uzak canda bir damla haz kalmadı
Adına ektiğim gül ha solacak ha soldu
Mevsimler kışa döndü bahtıma yaz kalmadı
Çok hoşuma gitti.Beğeni ile okudum.Yüreğinize sağlık.