ELVEDA...
Sen giderken ıslaktı sokaklar
Yağmur değildi yağan Yağmur değildi sokakları ıslatan Bendim senin ardından Gözyaşı niyetiyle akan Sen giderken Yollarına düşmek istedim ben Durdurmak istedim seni Sen, benden giderken… Gitme! daha erken Kal! vakit varken Ben böylesine severken GİTME! demek geldi içimden… Olmadı. Yüreğim kanadı Ama konuşamadı Kelimeler dilimin ucuna kadar geldi Yüreğim, dilimi lal eyledi Sus! dedi sevdam Konuşma! dayan Kapanır, kapanmaz dediğin yaran İnce bir sızı kalır onun ardından Ara sıra kanayan Göğsünü hafifçe sızlatan Kapanır, kapanmaz dediğin yaran Sonra sustum Çareyi sus(a)makta buldum Sana Bir tek sana Sana, yalnızca… Yıllarca… Canım hep acısa da Hadi gözlerimi kapat/sana Şimdi kayıbım sende Rolüm bitti teninde Düş-tüm gözlerinde Kırıldım sözlerinle Tutunmadım yüreğine İntihardı bu belki de Belki de, Bile bile yürümekti ölüme Çıplak ayakla hem de Şeytana yürümekti, Ayinlerle… Ölümü içmekti Bir yudum su niyetine Gay bana gecelerde Senin şerefine Bu koca sevdaya söve söve Yürümekti ölüme Marifet Son perdede Elveda diyebilmekte… Elveda! Yüreğimdeki koca adam Bil ki, Bu kadın seni Hep sevdi… |
Kal! vakit varken
Ben böylesine severken
GİTME! demek geldi içimden…
tabiiki bu kadar severken gitmek
zor duygular yaşatır insana
efsun hanım bu güzel dizelerinizi kutlarım.
selam ve saygılar...