Aslında seni hiç sevmedim ben
Sende kaybettiğim masumiyeti sevdim
Bir ağaç gölgesiydin yanımda
Gölgende yorulmayı sevdim
Kocaman bir şelaleydin
Seninleyken sensizlikten çatladı kalbim

Sevgisizliğinin her zerresinde aşkı aramayı
Umutsuzluğunda umudu bulmak için çabalarımı sevdim
Bir bahar günü yaza uyanan ağaçların dalları gibi
Kalbinde aşkın uyanacağı günü sevdim
Umudu, hasreti ve özlemi,
Senin içindeki sensizliği sevdim

Her kadın gibi aşka hasretti yüreğim
Her kadın gibi aşkla bakan gözlere
Yıllarca bir ışık görmek için gözlerine bakmayı sevdim
Gözlerini ezberlemeyi
Bana her bakışında bin bir umutla
Gözlerinin derinliklerinde çırpınmayı sevdim

Yüzünde bir tebessümü sevdim
Sabahlara kadar yüzünü ezbere aldığım geceleri
Karanlığı verdiği için Yaradan’ a duayı sevdim
Bazen sensizlikten yanan canımın acısını sevdim
Yarama tuz basmayı
Ha bugün ha yarın geçer diye beklemeyi sevdim

Umut güneşin ışığında asılı kalmış
Bense uyuyakalmışım
Sevmelerin rüya, dokunuşların seraptan ibaretmiş
Sensizken seni sevmeyi sevdim
Ben, aşkı şimdi bildim…