AYAZ VE GECE
Demini çekmiş koyulaşmıştı gece
Tortusu çökmüştü hayatın çekilmişti köşeye Bir küçük minder ağırlığındaydı heceler Kuş tüyü kadar hafifti sesler ve hayaller İmzasını atmıştı gün zamanın sinesine Elleri nasırlıydı hüznün çekiyordu çile Ayaz dolaştıkça ayağına sıcağın Üşümüştü elleri soğuktan akşamın Çenesi titriyordu konuşurken ay ile Yıldızlar bile dondu kışın nefesiyle Ay saklandı ışıkları altına güneşin Kaç güneş battı gamzesinde sevdiğin Davetsiz bir misafir gibiydi yağmur Yanaklarından süzüldü yorgun gecenin Sessizce yağdı ağaran saçlarına Damla damla süzüldü yüreğinin sazına Bestesi hüzzam oldu çıkan şarkıların Hıçkırıkları duyuldu yaşanan anıların |