Biliyor muydun?
Her akşam bu saatler
Gün batımından önce
Papağanlar geçiyor
Bizim evin üzerinde…

Çılgın çığlık
Görmüş müydün?
İstanbul göklerinde
Özgür ve neşeli
Uçarken grup halinde …

Ne zamandır bu yabancı
Uzak memlekette vardılar?
Ben diyeyim beş yıl
Sen yedi yıla çıkart
Uçuyorlar göklerde
Masmavi İstanbul’un…

Dikkatli bak!
Çabuk karışır uzaktan
Kırlangıçlarla
Yakından yeşildir renkleri
Kargadan biraz küçük
Güvercinden büyüktür gövdeleri…

Hangi sürgün taşıdı
Onları bu diyarlara
Hangi kafes açık kaldı
Ve doldular şehire?

Sekizerli onarlı uçuyorlardı
Hızlı ve çok konuşkan
Üstelik göğün üst perdelerinden
Yüksek ağaçlara konuyorlardı…

İlkin Öğretmenler korusunda
Rastlamıştım Acıbadem’de
Sonra acılı bir günde
Kaybettiğim bir dostun
Anısı içindeyken
Aldım seslerini
Çılgın çığlık Karacaahmet’te…

Sonra her yeşil karede
Bir hafiye gibi
Iz sürdüm İstanbul’da
Gülhane’de, Maçka’da
Yıldız parkında
Rastladım, konuştum onlarla…

Yeşil, zarif, hızlıdır onlar
"Paki" koydum adlarını

Ne güzel bizim de
Ülkede iki ayaklı
Papağanlardan sonra
Kanatlı, özgür, yeşil
Gerçek papağanlarımız
Oldu sonunda…