Dört duvar arasındayım.
Hiç kimse yok!
Yalnızım bu mahşer karanlığında.
Bağırsam çığlıklarımın ulaşacakları yer yok.

Hiç kimseyi göremiyorum.
Karanlık korkutuyor beni.
Kurtaracak yok yalnızım,
Her taraf sessizlik içinde.

Dört duvar arasındayım!
Bu sonsuz uçurumda.
Nereye gitsem boş,
Gidecek yer yok ya.

Her tarafta uğultu var.
Ne oluyor?"kimse var mı? Sesi
Duyuyorum kapak çıkmış.
Anlaşılmış olacak.

Bağırıyorum o kadar çaresiz.
Ayaklarımda fareler dolaşıyor yalnızım.
Çığlıklarımı duymuş olacak.
Cevap veriyor hemen "yardım geliyor!"

Bir anda yine sessizlik çöküyor…
Bu karanlık alana.
Sanki mahşer sessizliği.
Korkutuyor yine bu yer beni.

Tekrar bağırıyor kurtarmak isteyen ses.
"Yardım geliyor sabret" diyor.
Ne cevap vermeli diye düşünüyorum.
Ağzımdan iki kelime çıkıveriyor; sağ ol kardeş.

Geliyorlar,önce uzuncana bir ip.
"İyice bağla! çekeceğiz"
Sözleri yankılanıyor,
Bu karanlığın kuyusunda.


Artık özgürüm yaşasın diyorum.
Birde baktım bir alkış kopuyor.
Ne oluyor demeye kalmadan.
Bir mikrofon tutuluyor:


Yaşıyorsunuz, mutlu musunuz?
Yaşamak kadarı var mı şu dünyada?
"Yaşamak hayatta"
Bu ne garip sorudur ki sen sormamış ol şu anda!