Git diyemiyorum
Sana sevdamý sunuyorum
Seviyorum ama haykýramýyorum
Yalnýzca aðýtlarýmdan bir demet verebiliyorum

Oysa yalnýzlýðý yaþamakmýþ kaderimiz
Günün birinde biter sanýrdým sevgimiz
Meðer tüm hayatýmýzmýþ gözümüzü kör eden aþkýmýz
Þimdi baðbozumu hayatý yaþamaya mecbur býrakýlmýþýz

Güneþ doðup batacak, mevsimler dönüp dolaþacak
Yaþanmayan aþkýmýzýn ne güneþi, ne mevsimi olacak
Bir tek saðanak yaðmur gözyaþlarýmýza yoldaþlýk edecek
Sýðýntýsý olduðumuz bu þehir artýk bizi güldürmeyecek

Zamana yenildik, aþka yenildik
Çok geç kaldýk ateþten çýkmaya
Kor olup kavrulduk, kül olup savruluyoruz
Ayaza dayandýk da rüzgâra kapýldýk

Þimdi anlýyorum göçmen kuþlarý neden göç edermiþ
Her mevsimde bir aþk yaþanýrmýþ
Unutmak için de yollara düþülürmüþ
Oysa ben takýlýp kaldým, anýlardan kaçamýyorum

Duysun Mecnun, anlasýn Kerem
Hiç yaþanýlmamýþ en büyük aþk
Masallarda, hikâyelerde deðil
Ünal’ýn sol göðsünde, yüreðinde
Denizli sokaklarýnda yaþanmýþ

Ünal TÜRKOÐLU