Şu şehrin ışıkları damlayınca
Denizin lacivertine
Kıyılara dünün gölgeleri kurulur yaa
Şaşırtır nemli gözleri
Görünmez bedenler
Kuytularda yorgunluklarına sarındığında
Tüm sesler arştan iner aşağı
Dökülür pul olup ışıltısıyla

Beklentilerle begonyalar dikilen yollara
Koyusundan siyahlar damlar
Kırklanmış arzular sarar
Siyah yanığa tutulu
Özlem kokulu yürekleri
Sevinç kaçar köşe bucak da
Hüzün alabildiğince ulu orta
Pencerelere dayalı yüz izleri tanıdık aslında
Durmaksızın el sallayışlarında

Hızlı mı koşmalı gidişler ardından
Sanki yakalayabilecekmiş gibi
Yoksa sabırı gardiyan yapıp
Odanın ortasına bağdaş mı kurmalı
Ne çok dün salınır da akasya beyazında
Bugünden eser olmadı hiç
Eğilmiş başların boynu kırık
Alamaz eski yerini
Elden ne gelir ki sadece söz keskin kılıç

Hadi yine dil"e kuvvet
Kaleme bol mürekkep
Ve ağaçların ölümsüzlüğünü dilemek gerek...

ASLI DEMİREL...