Uyuyor İstanbul
Apartmanın ikinci katından aydınlık göründü ışıklar.
Öksüzlüğünü dilenciyle paylaşan, otobüs bekleyen durak Söğüt ağacından kopmuş bir elma kadar yaprak Örtüyor aydınlığı, gecenin huzurunda İstanbullular Sarı yandı ışıklar, İstanbul renk körlüğünün ortasında boğuldu rüzgarlar camekanla yorganımın arasında söğüdün serpilen hayatlarından bir renk düştü öteye tek tek yandı çağın karanlığı istanbulda ne darbeler ne de rötuşlar anlatır sarıyı istanbula yorganı iliştirirken garp ayazının tokadına silkindi söğüt üzerinden yeşili atarak Toprak şahit oldu bu kapanışa bu serenada, istanbul’a |
Evet,bayıldım bu tarza.
Böylesine güzel anlatılırdı,Sonbahar ve İstanbul...
Kutlarım...
Saygılar.