Ne kadar uzak olsam da yüreğim her daim yanındaydı
Seni yan gözle bakandan kıskanmak ne kadar harikaydı
Sana sevdam benim içimde büyüttüğüm onulmaz yaraydı
Yar senin için büyüttüğüm onulmaz sevda yarama yazık

Elim yumuşacık eline, gözüm mavi boncuk gözlerine
Kulağım tatlı şeker diline, söz geçmez kalbim sevgine
Muhtaç olarak yolunu gözledim yüzünün beyaz rengine
Yar senin için özlemle ve hasretle geçen günlere yazık

Sonsuzluğa uzanan gökyüzündeki masmavi bulutların
Geleceğe dair gökkuşağı gibi renk cümbüşü umutların
Hayalini yakalamak için peşinden tükettiğim yolların
Yar senin için hayaline yürüyen yaralı ayaklarıma yazık

Keşke okşamasını bilen avuçlarının içinde solsaydım
Nakaratı tarafından terk edilmiş bir şarkı olmasaydım
Yüreğim iplerini çözdüğümde, ince beline dolansaydım
Yar senin için hasretinden yanıp tutuşan yüreğime yazık

Yalnızdım beyaz kelebeğim çivisi çıkmış fani dünyada
Uyanık değildim de, belki seni görürüm diye hep rüyada
Buldum artık gerçek aşkı, sür kervanını sen Bursa’ya da
Yar senin için rüyaya yattığım, uykuda geçen güne yazık

Sana yazdığım yazık adlı ilk şiirime birisi demiş benimdi
O şirin rengi öyle senin şiirindeki gibi mavi değil griydi
Şairi de benim gibi romantik ve yakışıklı bir serseriydi
Yar senin için güzel şiirimde döktüğüm mısralara yazık

Feyzullah Kırca
Akbaşlar köyü / Dursunbey