Gece ve adamalmış başını gidiyor adam çekingen yüzünde sönük bir öfke elinin birinde siyah bir tespih yol uzadıkça uzamakta bulut hususi gölgeler üretmekte güneşin hoyratça çarptığı başa yeşil kuyruklu bir yavru kertenkele taht kurmuş ki sorma, görkemli taşa susamış iyice, ama iyice körpe körpe beyaz kuzular yavru bir çobana düşmüş bu akşam nöbet yavru bir yürekte olanca keskinliğiyle sızılar büyümekte büyümekte gitgide büyümekte gölgeler karanlıklar girmekte kolkola karanlıklar sinsice gülümsemekte almış başını gidiyor adam usanmış zamanın sakin ve sadık yoldaşlığından usanmış adam usanmış akşamın sahtekar karanlığından müşfik esnemeleri işte gecenin sandıklar dolusu oyuncaklar gecenin kadim hatırı için insanoğluna nice oyunlar doğuracaklar |