YALNIZCA
Ruhumun en loş zamanlarında eskittim geçmişi
Işıkların sönük olduğu yerlerdi meskenim Ne zaman seni düşünsem Ağlardı yüreğimin bir köşesi Ve zaman geçtikçe eskiyordu düşüncelerim Yürürken öğrendim acıyı, Ufku karanlık sokaklarda Paylaştım yalnızlığı yalnızlığımla Bilmiyordum sanki kendi benliğimi Olmuştum artık ben, kederin kendisi. Ağlamaklı gözlerimde son damla oldun bugün Seni düşündüm yine Yüreğim titredi, sineme bir ok saplandı Seni gözlerimin önüne getirdiğimde Benden vazgeçtiğini anladım bugün Ve gözlerim gözlerinin önünde Sevilmeyi bekledim. Yalnızlığımla acıya yürüdüm Yalnızca seni sevdim Ve ben, senin de Beni sevmeni bekledim. 1998 |