Bu kadar zor mu, alışmak sensizliğe.
Sen alışabildin mi, bensizliğe.
Kaçıp saklandı mutluluk, karanlık bir sessizliğe.
Ne zaman seni düşünsem yakalanıyorum çaresizliğe.

Bırak kuru dallarım düşsün toprağın bağrına.
Dünde kaldı sana dair ne varsa, kalmadı yarına.
Ömür geldi dayandı artık son noktaya.
Sensiz geçti gitti en güzel çağlarım, yandı aşkın narına.

Sen artık çık uzaklarda yanan titrek bir mum ışığısın
Gençliğimin en büyük aşkı, şimdiki zamanlarımın ızdırabısın.
Unutmayı her şeyden çok istediğim, en büyük başarısızlığımsın.
İçimden bir türlü söküp atamadığım, derin bir acısın.

Bir gonca gül sün gönlümde, her gece seyrettiğim ay sın.
Gerçekten çok uzak, yıllardır avunduğum bir yalansın.
Sen benim içimde saklı bir harabe, dokundukça kanayan yaramsın.
Beni hep eksik bırakan, bir türlü kavuşamadığım öbür yarımsın.

Bu kadar zor mu, alışmak sensizliğe.
Sen alışabildin mi, bensizliğe.