KIRKır bütün dalarımı, ayır gövdenden birer, ikişer. Ama sakın koparma yapraklarımı, Bırak yavaş, yavaş solsunlar. Ne kadar yeşil kalabilirse o kadar kar. Bırakıp giden olmak, arkada kalandan kolay mı sandın? Unutmuş gibi yaşamak, unutulduğunu anlamaktan zor nu sandın. Eğer kavuşabilmek umudu olmasa ayrılıkta, Hasret bu kadar yakar mı sandın. Biliyorum sende unutamazdın, unutulacak olan sen olsaydın. Kavuşmak eğer mahşer kaldıysa, bırak uzaya bildiğince uzasın. Senden ayrılmanın bu kadar zor olduğunu bilseydin eğer, Biliyorum bunu bana yapmazdın. |