SEN VE BEN
Ben bir badem ağacıydım bozkırda
Yalancı baharlarda Çiçek açıp kavrulan. Şubat rüzgarlarıyla... Gelip kondun dalıma . Aşk cıvıltılarıyla, Hayat verdin canıma Güneşim oldun birden Çiçeğe durdum yeniden... Şimdi , Gülüyorum ,ağlıyorum Çimdikledim kendimi Anladım yaşıyorum. Aşkın en güzelini.... Ben bir buluttum Ayın ardında, Toprağa hasret bakan Çekip aldın oradan Yağdırdın beni . Yağdırdın hiç durmadan ... Ben .bir kardelendim Dağın doruklarında Çılgın bir dağcı olup Ulaştın bana ... Küreyip karlarımı Aldın avcuna ... Kokladın doyasıya... Ben bir kelebektim Kozasının içinde Çıkmayı bekleyen ümitsizce... Kırdın kabuğumu sevginle Kondurdun yüreğine ... Uçuyorum uçuyorum Enginlere... Ben , Denizini arayan, Delidolu bir ırmaktım Önüme bir bent yaptın Beni sana akıttın ... Akıttın biteviye... Ne bıktım ne yoruldum Sevgin ile duruldum. İkinci baharı buldum.. Bu duyguyla coşuyorum Mutluluğa koşuyorum. MELAHAT ÇETİNKAYA |
Hatır soran sözlerinin sedasından ün bulurum
Alev alev közlerinin, ateşiyle gün bulurum.
Sıcağında kavrulurum, bedenimi kor edensin
Yellerinde savrulurum, yüreğimi nur edensin.
...lebiderya....
....
YÜREĞİNİZ NUR OLSUN EFENDIM
SAYGILAR SUNUYORUM....