-sessiz haykırış-
Yürüyorsa çıplak ayaklar
Çakıl taşları acıtıyorsa yürekleri Yoksun , yoksunlar geceden Duruyorsa bedenler dimdik ayakta Yürüyorsa koşar adım ayaklar Kapı ardına sıkışan umutları arıyorlar Soğuk sıcağa karışırken Gece gündüze Doğacak güneş beklenirken yıldızsız gecelerde Hangi dağın ardında vuruşuyor yürekler Sevişiyor sevgililer Vurgundu şehrin tüm sokakları Işıldamıyor karanlık caddenin lambaları Her yeni gün yeni umut Her yeni yıl yeni doğan güneş gibiydi artık Kalmadı , yitirildi ve ertelendi bütün yolculuklar Kimin kaderi kimin elinde Benim kalemim nerde ? Ya senin İnsanlık dediğin terim nerde? Saklanan çocuklar Sömürülmüş çocuksu duygular Susturulmuş , bastırılmış Zaman zaman kusturulmuş yorgun bedenler İstanbul a doğuyor ya güneş Başka şehirlerde ışıldamıyor Herkesin güneşi kendi şehrini aydınlatıyor 30.12.2009 |
Müthişti.. .
Şiir mi!?
O bir başka güzeldi.
Efendim, takdirlerim çok!