Tanrı tabiatı da, her mevsim de süslüyor
Her mevsimde onların, yüzleri hep gülüyor
İlkbaharda açıyor, ağaçlar renk renk çiçek
Çiçeklerin üstünde, gezinir uç uç böcek.

İlkbaharda doyulmaz kırlara ovalara
Yaz başında göçeriz doyumsuz yaylalara
Yazın çiçek çiçektir her evin balkonları
Balkonlardan sarkıyor sakız sardunyaları

Hele bahçelerde ki, gül, karanfil, laleler
Onlar da kalbimiz de, birer sevda zadeler.
Ağaçlar yemyeşildir, meyveler olgunlaşır
Gözlerimiz Pazar da, arzu ile dolaşır.

Bakın taze sebzeler, gülümsüyor insana
Sıhhatini sevenler, gidiyorlar yanına
Yazın güneş ve deniz, ruhlara huzur verir
Akşam mehtap çıkınca, hep sevgiler dillenir.

Sonbaharda başlıyor, yapraklar sararmaya
Bazısı kahverengi, bazısı kızarmaya
Hüzünlüdür sonbahar, sevdalar hüzün yaşar
Gözyaşların hüzünlü, kalbinden hüzün taşar.

Yıkanır sonbaharda, ağaçların her biri
Her dalı temizlenir, gövdesi de dipdiri
Kışa hazırdır atık, yıkanmış tertemizdir
Geleceğe hoş bakmak, onun da görevidir.

Kış gelince süslenir, gelinlik kızlar gibi
Sanki onu süslemiş, bir sihirbazın eli
Tanrı her zaman bize, örnek verdi gösterdi
Bizleri severken de, sevgi esirgemedi.

İnsanlara anlattı, mutluluğun yolunu
Mutluluğu çekerken, kırıyoruz kolunu
Bir kere ibret alsak, tabiat anamızdan
Hoş görülü olsak da, yaşasak kırılmadan.

Gülay Somer Birkl