HARİS İNSANIN KAYIPLARIYaprak şemsiye oldu da karınca üzerine insan koruyamadı dostunun yüreğini. Doğa; sevginin çok açık bir delili, insan derslerle dolduramadı yüreğini. Hırs nereye kadar götürür seni? Dünyanın tepesine mi? Kırıp geçirdiğin dost kalpleri bile bile! Vicdanın rahat bırakacak mı seni? Beddua biriktireceğine ömür defterinde, sevgi biriktir nefsinin dar ceplerinde. O kadar açken; saf ve temiz sevgiye bu denli yakıcı davranışlar ne diye? Yaprak çürüyüp tohum oldu da toprakta, sen yeşertemedin sevgiyi dost kucaklarda. Kalplerini açanların ellerine diken bıraktın kininle. İnsan olupta, sarılamadın hakkıyla dostlarına. ALEV YAVUZ 04/01/2010 |
yüreğine sağlık tekrar burda şiirlerle bütünleşmek
çok değerli dizelerde buluşmak ayrı bir tat veriyor
bu güzel eserin için çokça kutluyorum sevgimle kalemin hiç susmasın ..