MEZARIMDA BEKLEYECEĞİM ARTIK SENİ...
Ömür boyu seni sevdim,
Lâkin kader bu,kavuşmak nasip olmadı. Mecburduk ayrılmaya, Elimizden başka ne gelirdi ki... Kader böyle yazmış bir kere. Üzülmek neyi hâllederdi ki, Zaten herşey olup bitmişti. Elin koynunda seni görmekten ise, Razıydım her an ölmeye. Elimden başka ne gelirdi ki... İsmim mecnuna çıktı,aldırış etmedim. Kara sevda idi çektiğim. En büyük acı,seni kaybetmek ti, Ne yazık ki sen onu ecelden önce yaptın. Suçum seni sevmekti. En büyük mahkum yine ben oldum. Nedeni ise, İçimde aşkını taşımaktı. Bari son vazifeni yap. En büyük acıları taşırken bile, Kâlbimde yalnız sen vardın. Lâkin dedim ya,kader, İkimize çok gördü bu sevdayı. Yazık oldu ikimizede. O ki,sana ve bana, Rahat yüzü göstermedi. Ümitleri yitik bir kişiyim ben şimdi, Mezarımda bekleyeceğim artık seni... Güneşin ilk ışıkları toprağıma vururken, Ellerin toprağımı okşamazsa, Lânet ederim sana... 06.11.1979 Erman Ulusoy Lüleburgaz |
saygı ve selamlar