GÜLÜMSENe vakit bir yağmur düşse pencereme Önce adın süzülüyor yanaklarımdan Sana dair ne varsa Yitirilmiş bir şiir oluyor dilimde Ben hangi yola çıksam Sana çıkmazlarda buluyorum kendimi Hangi türküye sığınsam “alem düşman kesilir seni sevdiğim zaman” bir şehir sana üşüyor sokak sokak cadde cadde... kaldırımlarda senden kalma ayak izleri... içimde yılgın bir şiir ağlıyor durmaksızın aklım ziyan kalemim seni ağlıyor içim yangın yeri bu gün hüzün... şimdi sensizliğin başladığı yerde kayboluyorum kanıyor içimde yokluğun ben sana tükeniyorum… bir şiir çıkarıyorum yalnızlığın uğultusundan bu ayaz gecelerde sana düşler kuruyorum sana yangınlarda üşüyorum sana düşüyorum.. sesine nefesine ellerine kokuna yokluğuna yalnızlığına dayanamıyorum yitirdiğim mısralarım oluyor dilimde adın ben hangi kelimeyi yazsam sen oluyor dokununca kağıda kalem kendimi sende yitiriyorum bir gülümseme iliştiriyorum gözlerime hayata dair kimi zaman... kendimi kandırıyorum yenik düşüyorum sensizliğine sessizliğine sensiz.. senli bir şiire sığınıyorum kanıyorum ... ve seni sürüyorum namluya dayayıp şakağıma sensiz bir yalansa yaşamak seninle bir düşe düşüyorum gülümse şimdi bir şiire yazdım adını. seni seviyorum ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |