GÜVELER YEMESİNHayal yıkanır, hayalce yazardı o İçindeki volkan duygular, dile geldiğinde Nöbetler giyinir, soyunur, hayalce naçiz bakardı Çizerdi, günü eskitir, dünleri boyar, süslerdi... Leb-i deryayı karşısına alır Tüm soru işaretlerinin yüklemlerini Sarhoş ederdi Oysa önce kendi bahr-ın derinliğinde Kaybolur, boğulurdu... Gezinirdi gülşenlerde Dokunamazdı bir tek güle Bir karanfili takardı kulak kepçesine Kokusunu çekerdi içine derince... Bir de Bir de hayali vardı ki Mavi kefen giymek Vaktin geldiğinde O an öylece... Ve hayallarini naftalinledi Ki üvey güveler yemesin diye... ayşe yayman |
İyi fikir walla...
ne kadar akıcı ve güzeldi şiiriniz, tebrikler.