TANIMADIN / 30.12.2009
Sabahtı ay bitmiş gün çoktan ağarmıştı geldik yüz yüze
Tanımadın en sonuncuydu ayazda suskun bekleyen Öylesine gördüğün o sarımsı çocuktu zamanı bir parça geçkince Solgun bedenine işkence olmuş gözlerinde acılar içinde Soğuk bir rüzgardı erkenden davetsiz esen yazılı gölden Artık ağır gelen solgun yüreğimdi küçük avuçlarında tuttuğun Anlamadığın yüklerin altında narin omuzlarındı ezilen Hissetmedin o rüzgardı ruhlarımızı alıp götüren bizlerden Sabahtı biz olmadan gün başladı doğmaya çaresiz Renkler değişmiş o güzelim gök alabildiğine şarabi Hasat çoktan bitmiş başaklar kaçar topraktan usul ve sessiz Sözcükler çıkmadan dağılır çıkan son nefes sana dair Batarken günler çekildiler yavaş yavaş hayatı cansız bilenler Tanımadın tuvallerinde sadece bir renk yüreklerde yoktu bahardan eser Kapkara mağaralarda sandıklarını keyif içinde bir bir dizdiler Belki bir bela belki bir nimet bunu görecek uzaklardan gönüller … By BY |
anlamamak mı desem ben şimdi
sizde demişsiniz zaten ikinci paragrafta..
hoş ve derin bir şiir.tebrikler