Paylaşayım dedim dostlar, Bursa hatıramı...

Bir yaz tatiliydi, Bursa’da..
Ziyaret etmiştim; Yılmaz ve Orhan’ kardeşleri...
“Hamid’in Hacı” da yalnız bırakmadı bizleri.

Hoşbeş’den sonra...Derken öğle vakti,
Gelip çattı yemek saati.

“...Lokantaya gidelim” dedi “Yılmaz”.
Varınca lokantaya, geç de olsa biraz;
“Hoş geldiniz efendim” dedi, garson.
“Orhan”ın, oturduğunu görünce masaya;
Beyfendi, “Keşke sandalye’ ye otursaydınız”
Dedi, garson.
Yılmaz bu! ... Bastırdı kahkahayı! ...
Haksız da değil hani? ,
Oturduğu, bastığı yeri pek bilmezdi Orhan.

Neyse! .. güzeldi menü, eksik olan sadece ’Sirke’.
Dedim; garson, “Bakar mısınız, lütfen, biraz sirke?
“Emredersiniz” dedi, garson;
Beti benzi sapsarı oldu, ama bir görsen?

“Pıhh.. “ dedi “Orhan”; kızarıverdi “Hacı”,
Şaşırdı “Yılmaz”, baktı ki, durum fecii...

Müpteladır “Hakkı”, olmalıydı sirke,
“Şeyy...” diye, fısıldadı “Yılmaz”,
“Vaz geç, gelmez Enişte! ...
Öyle de oldu, unuttu garson, bizi,
Bence, sirke; yemeğin olmazsa olmazı...

“Hacı”dır bu, durur mu? Güler bıyık altından,
Orhan’ da geri kalmaz hani “Hacı”dan...
Boyları kısa, ikisi de tombul; çift yaratmış sanki Yaradan! ...

“N’oldu garson” dedim; “Sirke”?
Kaşık batmam inan, gelmezse! ...

“Yapma Paşa” dedi “Hacı”, ’Kurbanın olam, burası Bursa;
Mahcup oldu “Yılmaz”; düşündü, acep n’apsa! ...

Nihayet geldi garson,
“Özür dilerim beyfendi, kalmamış sirke?
Öyleyse dedim, “Marketten iste”.

Bu sözleri duyunca; kızardı Yılmaz’ın, o beyaz yüzü,
Orhan eğmiş başını, bendedir “Hacı’nın gözü

“ Vay bee! .. Eniştem rezil etti bizi, nerden de çıktı bu sirke,
Zavallı garson, bulamayınca iki dükkanda,
Tâ markete gitti bir de...”
Diye mırıldanıverdi, “Yılmaz”.

“Tamam da, olmaz mı yani lokanta’da sirke.?
Dedim gençler; sizinki gırgır, velvele;
Bana kalırsa,
Menünün vazgeçilmezidir “Bir atım sirke..”