Yoksulluk Kader Değil
Siz kimsiniz
Ben kimim Bu şehir Ya bu dünya Neden böyle karanlık Hayat neden Böyle acımasız Yok hayat değil İnsanlar insanlar Ah şu insanlar Sadece kalabalık Yapıyorlar şu dünyada Bir birlerinden habersiz Bizler sıcacık yataklarınızda Mışıl mışıl uyurken Sakaktakta Yatacak yer bulamayan insanları bir düşün Tek dostları Yalnızlıkları Kimsesizlikleriyle Kucaklaşa yatıyorlar Geceyi kuşanmış Üstlerine bir örtü gibi Oysa ne çok da kendimizi Övmeyi severiz başkalarını ezerek Aslında Biz sadece benciliz Kendi hayatımızla Güzel bir yaşam Sürdüğümüzü sanarak Ve kimseye değmeden Yaşamaya çalışarak Yoksulluk kader değil Adaletsizliktir fakirlik Bundandır hep düzen Düzelmezken Binler çalışır Sadece bir kişi yer İşte size en güzel adalet Devletler ne için vardır Halkları içinmi Yoksa halkını daha çok soymak içinmi Silahlara giden paralar Sadece insanlara Umutsuzluk getirmiştir Yok birde Her ölüm için Madalya takarlar Göğüslerine Şenlikler kutlamalar Ölen her insanın şerefine Kadeh tokuşturulur Oysa az ötede Komşusu Ağıtlar yakar Toprağa düşmüş Ceset için Onu görmez kimsecikler Mutlaka ama mutlaka Birşeyler yapmalıyız Kendimiz için değil sadece Bütün dünya halkları Bütün canlılar Bütün bitkiler için Çünkü bunun farkında olan Yalnızca biz insanlarız Bakmayı bilerek Sorgulayarak herşeyi Göze almalıyız İşte o zaman geleceğe daha Umutla bakabiliriz Gerektiğinde Kendimizide yargılatarak. |