Hala aşkın kollarında soluyorsun
Yolun girdaplarında nefessiz kalarak yine ürperiyorsun
Arkası gelmeyen merak sağanağında gözyaşlarına yaslanarak bekliyorsun
Tükenmeyen umudunla ve kalbi serinliğinle ey hak diyerek sabrı nefesleniyorsun


Seni anlamak ve halinde uyanmak
Ufukların yüklüğünde rüyalara kanmak ve hazza açılmak
Aşkın yelkenleriyle ummanın derinliğinden seslenen o gönülleri yoklamak
Hicranın kollarında vicdanı aklamak ve nefsin pervazlarında hakkıyla emin olmak


Nice rüzgârlar yenilmiştir aşk için
Nefesler gerilmiştir farkı fark etmek niteliği kimler için
Bir sevda mevsiminde buğulanmak ve aşkın refakatinde soluklanmak kimin
Ey hasret sabret, umudun toprağındadır kutlu bereket ve nöbetçi sürura nazar et


Artık bahtım açık sevdalım bilirim
Gönül yelpazemde bir sazendedir bu mahzun kimliğim
Sen gönlümde bahar açtıkça ve umudun hazzını teneffüs ettikçe buradayım
Kim ne derse desin aldırmayan zamanın farkındayım ve kalbin refakatinde adımım


An vaktin öznesidir, esin katresidir
Ruh hilkatin penceresinden seyreden bahtın hecesidir
Ah dur durak bilmeyen ayrılıklar ve hikmetin vurgunlarını yaşayan yanıklar
Neyi bekliyorsun, hissiyatın rehberliğinde çarmıha geriliyorsun, ölüme gülüyorsun


Nice rıhtımlar rüzgâra öyle direnir
Onun serencamında anlamlaşan derdi kim nereden bilir
Vuran dalgaların inhisarını ve açılan sayfaların itirafını masun gönül bilir
Dirlik ne için umutla bestelenir, birlik kalbin penceresinde uhdedir ve nefesin bilir


Artık kapılma karanlık duygulara
At gönlünden ve kapılma seni senden alan asılsız payeye
Suyun sessizliğinde gizlenen ve bereketin umudunda filizlenen sermayeye
Duy sukutun vurgununu, hevesin bozgunluğundaki solgunluğunun kalbi yorduğunu


Gün güneşin ve gecenin niyetidir
Açılan eller niçin kefalet eden sanattır ve farkıyla aktır
Duyguların yetimliği, niyetlerin gerekçesizliği hangi hesaba denk düşer bak
Aklın kalbinde derlenen sanattır ve zihnin merak içinde tasnif edilen müjdeli ulaktır




Mustafa CİLASUN