ZAMANI DÖVEN USTURPADIR SEVDAM
ZAMANI DÖVEN USTURPADIR SEVDAM
Kalabalıklardan kaçışımın hikâyesidir bu, Uğultuların içinde sessizliği kıskandıracak kadar sessizim, Düşüncelerim dövülürken balyoz gücünde, Bataklıkta açan bir gül kadar gözüme çarpışın, Ateşlere yürüyüşümdür körlüğüm Ayak bastığım her zerrede yokluğun var Mesafeler büyüyor şimdi gözlerimde Bir kalbe sıkıştırılan iki sevdanın ağırlığı Omuzlarıma biniyor bir dağ niyetinde Uykularım sorgulanıyor oldu artık Ölümle hasımlığım başladı uyku saatinde Artık zaman dokuz başlı ejderha Ben sana muhtacım sense sana… Bu şehir gündüzler kadar monoton değil Gecelere şahitliğim itiyor beni bu teze Bir zaman oldu kendimle mukayesedeyim şimdi Kendimi seyrediyorum zemheri ayazında Görüntüler sana kilitlenmiş Bense çaresizce bana iliklenmiş… Fon tutuyor hıçkırıklarım kalemime Yokluğunun resmini çiziyor düşlerim Her köşe başına kurulmuş pusular var Sirenler ötüyor şehrin sessizliğinde Adını bir tek duygular biliyor Şimdi telaşa girdi “Türk Dil Kurumu” Adlandırılmaydı duygularım Lügatlerin kafa kafaya verdiği andır Sıyrılıp dünyadan arşa varışım!... Artık duygularım kovalar beni Sensiz olan vakitler oyalar beni Bir tek senin ellerin aralar beni Gizemli sırlar gayrı senindir senin Anlam bulan tüm sesler SESİNDİR SENİN… Ufuk Han ÇİMEN |