Kırk dokuz yerden yaralıyım
Sen, adına şiirler yazdığım
Anlamsız sıfatına anlamlar kattığım
Vur sende bitsin bu amansız karalarım

Sana susuyorum bu akşam
Sokaklar seni fısıldıyor
Be mübarek mendebur
Gittin, almadın sesini giderken…

Sana gözyaşlarımı biriktirdim
Boynuna kolye yapmak adına
Ağlamadın, ağlarsın usul boylum
Gülmedin, gülmezsin ömrünce

Sana kırk yara büyüttüm yâr ol diye
Yâd ellere kaçmak senin neyine
Sen uzaklığı yaratan hasretimsin
Özlemlerimin sahibi, kişiliksiz sevdiğimsin

Sesinde kuşlar öterdi, bulutların ardından
Sokaklar kayıp sessiz ve dilsiz
Sağır yalnızlıklar kaldı bana
Sana susuyorum bu akşam

Kıyametin olacak bensizliğin
Sûr elimde kıyamet makamından çalacağım
Bütün şiirlerim hesap soracak senden
Kuraklığımın çöllerinde serap göreceksin

Güne merhaba şarkıları söylerken
Akşam olacak ömrü baharın
İşte o zaman tekrar doğacağım
Senin mezarın benim beşiğim olacak

Henüz bir yaşındayım…

Osman Coşkun