RÜZGARIN SESİ
Sisle, rüzgarın sesi.
Bu öfkenin belirtisi. Uğulduyor orman, ağlıyor derinden. Yıllardır yok ediliyor, toprağından yerinden. Yoruldum şehir yaşamından Ruhumun ilacı o. Rahat bir nefes için, Geldim uzun yoldan. Bakındım etrafıma şaşkın, Bir dost bulamadım. Ne olmuş insanlara? Anlayamadım. Hatırla ki Rabbini, yaradan O’dur. Kıymetini bilelim, her şey O’nundur. Çöl ettin Asya’yı, sıra Anadolu’da Ortada kalacaksın, bu gidişin sonunda. Şehidime ihanet, yaktın Gelibolu’yu Akdeniz, ege bitti, mutluysan rahat uyu. Ülkem çölleşiyor, kaçıyorsun nereye? Bir yudum su yerine, zehir akar dereye. Sıcak, ne sıcak, kavururken her yanı Sahip çıkmazsan eğer, ararsın bu vatanı. Hava, su bu orman, yaradan dan armağan Şükretmezsen bu nimete, hesap vermek olağan. Gaflete düşmüş insan! koru ki bu cevheri Kurtul gazabından, çileli, zor mahşeri. Cani olsanda ona, hala cömert bu orman Anla gafil yaratık, O dertlere derman. Sisle, rüzgarın sesi Bu öfkenin belirtisi. Dokunma ormanıma, bu feryadımın sesi. Geldimki gölgesinde, alayım son nefesi. Suskunyolcu |