kifayetsiz...
sokak arası karşıma çıkan kediler gibi...
yılışık bakınca gözlerime...
bugünün bir şansı yokmuş gördüm dünden sonra...
iki tek atar rahatlarım sandım...
sonra mı? direnemedim işte...
bedeli ağır olan şeyleri yaşamaktan kaçmak!
hileli bir zar atmak geceye...
içindeki o gül ağacını sunmak ona...
toprağı havalandırmak gibi mi sanırsın
tek gecenin sunumunu!
ben yine bugün yazarım...
kaderin yazgısından uzakta yazarım...
yazgının sarmalında oturup sonra
geceye sallanıp, içimdekini akıtırım...
Gideceksem ben açmayacağım o kapıyı artık...
kararsız...kifayetsiz...ve ölü toprak gibiyim şimdi...
sanırım sattığını sandığın hayallerin
son kullanma tarihi diye birşeyi varmış
öyle duydum satılık hayalleri kullanma kılavuzu
ve garantisi geçmiş aşklar iadesini iyi bilen birinden...
çok güzel bir ayakkabının içine dar gelen bir ayak gibi
canı acıyan biriyim şu an...
ama çok güzel değil mi ayakkabılar?
Küflenmiş hayallerden kurtulmak adına
bunları giydiğime göre ne yaşayacağımı biliyorum...
şu an peggy lee kurtarır sadece beni...
belli oldu bu gecenin de yazgısı...
bir kezzap şişesi ile burun buruna gelince
içindekinin üzüm suyu olma
ihtimalini düşünmek kadar
düşünmemek isterse beyin efendi
buna kim ikna edebilir ki seni!
ben bildiğimi yer içer sıçar
sonra da kumkumaların en idealini oynarsam
buna sakat durum analizi mi dersin sen?
cebimden çıkarttığım ve cebimi yakmayan
mum alevinin sihrime katkısı olursa şayet
aydınlattığı yer kadarım..
mrs dalloway gibiyim...