Boşunadır hevesim şu dünyanın işine
Bir başkası ecrimi dermeyecek ne çare
Akıl fikir ermiyor beşerin gidişine
İzansızlar bu sırra ermeyecek ne çare

Canımın serçe kuşu bir gün gelip duracak,
Emaneti toplayan, Azrail baş vuracak,
Kulaklar duymayacak, ruh bedeni yoracak,
Kalmak için müsaade vermeyecek ne çare

Bana farz olan işler, bensizde yürüyecek,
Cihanın azameti, benliği bürüyecek
Vuslat anı gelince ardından sürüyecek
Zamanı içen ecel durmayacak ne çare

Bana uzanan eller , ellerimi terk eder
Temennim eşim dostum hakkını helal eder
İmam telkin verirken, herkes evine gider
Toprak dolan gözlerim, görmeyecek ne çare

Rabbim yoldaş eylesin,Server-i Habibi’ne
Emaneti sunarken, ruhumun sahibine
Ne söylesem erişmez, derdimin tabibine
Halimi hatırımı , sormayacak ne çare

Bir gün bir şair ölür, öksüz kalır şiirler,
Dostu eşi yareni, cem olup yetişirler,
Arkasından bir dörtlük, yazar belki şairler,
Sözleri yüreğime varmayacak ne çare.