bekleme dönmeyeceğim


yüreğimde;
yaprak sarısı, susatan bir hüzün.
sana ellerimi vereceğime söz vermiştim gülüm.
Ellerim;
ellerim bir sisti
yavaş yavaş yükseklere çekildi.
Ellerim;
ellerim mayahoş bir sabahtı
yavaş yavaş seher geceye ulaştı
yani anlayacağın ellerim banada kalmadı
dokunğum herşey bir şeyler çaldı
kala kala benzi solmuş bir istasyon; belleğim bana kaldı


belleğim bir istasyondur gülüm
her yolu düşen birşeyler çaldı
şimdilerde ıpıssız....
camlarım kırık,
yolcularım umutsuz
ve aşina olmadığım bir seda kulaklarımda
havada bir ayaz
bir ayaz ki sorma
it titretir, sevdalı ağlatır
ağlmaklıyım günlerdir
zaman ise gülüşüyle affedilen
afacan çocuk misali
herkes affeder oldu dünü
bir ben unutamıyor
birde şu yorgun raylar
unutamıyorum
unutturmuyor kendini
ağlamaklıyım günlerdir
ama bekleme dönmeyeceğim


bekleme dönmeyeceğim


bu şehrin duvarları izmarit tadı vermeye başladı
her bakışımda acıtıyor ciğerimi
ve yürüdükçe ayağımı kanatıyor
kaldırımlarda ki kırılmış aşk parçaları
bu şehir şehrimiz gülüm
mapushaneye kurmuşlar şehirimizi
her köşe başında bir gardiyan
her ayakta pranga
her çocukta güneşe özlem
ve dut ağaçlarına bağlanmış ilmek
sırası gelenleri beklemekte


bir haziran günü yürürken
ıslanırsa ayakların şaşırma
mapushaneye kurmuşlar şehrimizi
kaldırımlar ağlamaklı...
Ya da bir gece daralırsa soluğun gülüm
bil ki parmıklıklar paslamakda
ve olurda kokumu getirirse deli bir rüzgar
dalmasın gözün uzaklara
bil ki dönmeyeceğim


sen dağları severdin gülüm
ve sana söz vermiştim
türkümüzü söyleyecektim
ellerimiz bulutları okşarken
lakin karla bezemişler dağlarımızı
her yol kapalı
her çocuk üşümekte
ve sana söz gülüm
santim santim eriyecek kar
barut kokusuna sinmiş,
don kişot bakışlı, kelebek kanatlı
kardelenler bir bir dikecek başını.


Bak
hiç aşina olmadığımız
yaprak sarısı renginde,
mayahoş bir sabaha koşmakta gece


ve sana söz gülüm
santim santim eriyecek kar
ince memed cüretli nar çiçekleri açacak tebessümle
ancak dönmeyeceğim bekleme

MURAT AKTAŞ